هممون میدونیم که شرایط اقتصادی سخته و خیلی هامون حتی برای هزینه های زندگی خودمونم باید حساب شده جلو بریم ، چه برسه کمک مالی به دیگران
خوب حالا تکلیف چیه !!!
باید بی خیال کمک بشیم ، و به زندگی خودمون برسیم ؟؟؟
به نظر من نه ، اگر بخوایم کمک کنیم راه زیاده !!!
نباید تسلیم شرایط اقتصادی بشیم و هموطن ها و نیازمندان رو فراموش کنیم ، گرچه این وظیفه دولته !!!
کی گفته فقط باید کمک مالی بکنیم ؟؟؟
گاهی گفتن یک جمله یا شنیدن درد یک انسان می تونه موثرتر باشه ، در این دنیای شلوغ و پرهیاهو که صدای آدمها به هم نمی رسه ، خیلیا نیازمندن شنیدنن ، خیلیا نیازمند حرف زدنن ، مخصوصا خانواده ها و بچه های قشرضعیف و آسیب دیده
کاش میشد فقط بجای سرپرستی مالی یا تحصیلی ، سرپرستی فکری انسانها رو هم به عهده گرفت .
همیشه کمک مالی نیست ، ما می تونیم در کنار کمک مالی چند ساعتی رو که بی هدف هستیم و زمانمون صرف چیزهای بی ارزش میشه ، مثل : وب گردی ، نگاه کردن فیلم های غیر مفید ، بازار گردی ،…
وقتمون رو برای یک انسان ( لازم نیست حتما یک مددجو باشه ) بزاریم ، همه نیازدارن به حرفاشون گوش کنیم ، البته نه از دیدگاه زندگی شخصی خودمون بلکه زمانی که داریم به حرفای اون شخص گوش میکنیم خودمون رو بجای اون بزاریم و از دیدگاه اون گوش کنیم
با جون و دل به حرفاشون گوش کنیم ، شروع به نصیحت کردن نکنیم ، و یا ناخودآگاه با حرفامون وبرخوردمون تحقیرش کنیم ، و بگیم مقصر خودتی
شنونده خوبی باشیم ، تمام تایم صحبتاشون ثانیه به ثانیه خودمون رو در شرایط اونا قرار بدیم ، بعد کاملا متوجه این موضوع میشیم که اونا از نظر روحی و فکری کمی تخلیه شدن و حس خوبی پیدا میکنن که کسی هست توی این دنیای پر هیاهو به حرفاشون گوش کنه
ووقتی ما از دیدگاه اونا به زندگی نگاه میکنیم این موضوع باعث میشه ناخودآگاه ایده و پیشنهادی به ذهنمون برسه که می تونه مسیر زندگی حتی یک انسان رو تغییر بده و شرایط زندگیشون رو کاملا تغییر بده پس همیشه کمک فقط مالی نیست بلکه ذهنی هم میشه به یک انسان یا چندین انسان و نیازمند کمک کرد .
زمانی که بتونیم شنونده خوبی بدون قضاوت باشیم
کلام آخر ...
تنها انسانیت رو در نظر داشته باشیم و باقی چیزا رو فراموش کنیم. اگر بتونیم از عهده این کار بر بیایم ، آینده انسان ، بهشتی میشه لبریز از شادی و دانش و آگاهی ، ولی اگه موفق نشیم ، یک نابودی عظیم و جهانی را پیش رو داریم .